Chrząszcz Jan (1857–1928), ksiądz i historyk górnośląski. Syn chłopa w Miłonowie w pow. prudnickim; do szkoły lud. uczęszczał w Wierzchu, do gimnazjum w Głupczycach, we Wrocławiu i w Opolu, gdzie zdał egzamin dojrzałości 1877. Studia teologiczne odbył we Wrocławiu i w Pradze, gdzie w r. 1881 otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie był kapelanem u hr. Strachwitza w Chróścinie i opiekował się tamt. parafią, pozbawioną proboszcza skutkiem walki kulturnej, w r. 1882 pomagał w duszpasterstwie w Rudzie, w l. 1883–90 pełnił obowiązki katechety gimnazjum w Gliwicach. W r. 1888 otrzymał doktorat teologii we Wrocławiu na podstawie rozprawy De evangelio sec. Hebraeos. Od końca r. J890 był proboszczem w Pyskowicach, piastował również godność dziekana. Umarł 26 II 1928 w Pyskowicach. Redagował w l. 1891–93 »Misjonarza katolickiego«, wychodzącego w Mikołowie, założył w r. 1904 Oberschlesicher Geschichtsverein, w r. 1905 Oberschlesicher Museumsverein w Gliwicach. Zachęcony przez Weltzla do studiów historycznych, drukował mnóstwo rozpraw w »Zeitschrift des Vereins fur Geschichte und Altertum Schlesiens«, »Oberschlesien«, »Oberschlesische Heimat« itd. Rozprawy naukowe pisał po niemiecku, z nich najważniejsze: Drei schlesische Landesheilige (Breslau 1897), Geschichte der Städte Peiskretscham und Tost (Pyskowice 1900, 1927), Kirchengeschichte Schlesiens (Breslau 1908), Geschichte der Stadt Neustadt (1912), Geschichte der Stadt Zülz (1926). Z polskich zasługują na uwagę: Historia parafii św. Barbary w Królewskiej Hucie (1900) i Pustelnik na Górze św. Anny (1901). W rękopisie pozostawił historię Gliwic i Chrapkowic.
Portret pędzla Mrzygłoda w Muzeum Górnośl. w Gliwicach.
Szramek E. ks., Ks. dr J. Ch., »Roczniki Tow. P. N. na Śląsku«, Katowice 1929, I 258–61 (tam także portret).
Wincenty Ogrodziński